Jaka pasza dla zwierząt
Warto więc dokładniej poznać właściwości cenionych śrut paszowych: sojowej, słonecznikowej i rzepakowej, aby optymalnie wykorzystać je w swojej hodowli.
W wyborze pożywienia dla zwierząt duże znaczenie odgrywa zawartość białka, aminokwasów i innych składników odżywczych. Najbogatszym źródłem białka dla hodowców jest nadal śruta sojowa. Wyróżnia się ona ponadto wysokim współczynnikiem strawności białka. Jak uzyskujemy śrutę sojową?
Powstaje ona podczas obróbki soi poprzez wyciskanie z niej oleju i poddaniu dalszym procesom cieplnym. Taka śruta poekstrakcyjna jest przede wszystkim wysokobiałkową paszą, wybieraną również ze względu na korzystny skład aminokwasowy. Jej białko ma wysoką zawartość lizyny oraz tryptofanu, które pełnią ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu całego organizmu hodowanych zwierząt.
W składzie śruty sojowej znajdziemy też cenione białka by-pass. Są to potrzebne peptydy, które nie ulegają rozkładowi w żwaczu zwierzęcia. Śruta sojowa oprócz tego, że jest najcenniejszym źródłem białka roślinnego, zawiera także wiele niezbędnych witamin dla zwierząt hodowlanych.
Warto wiedzieć, że dobrym i tanim źródłem białka roślinnego w paszach jest także poekstrakcyjna śruta słonecznikowa. To produkt uboczny procesu wytworzenia oleju z nasion słonecznika. Śruta ta powstaje w wyniku ekstrakcji oleju rozpuszczalnikami organicznymi. Białko śruty słonecznikowej odznacza się także dobrym składem aminokwasowym, gdyż zawiera lizynę i metioninę.
Śruta ta wykorzystywana jest szczególnie w paszach dla loch, ponieważ zawiera więcej potrzebnego im w tym czasie włókna niż np. pasza sojowa. Właśnie dlatego, że posiada dużo włókna, przydaje się szczególnie hodowcom w ostatnich etapach tuczu trzody chlewnej. Pomaga także regulować poziom pobrania paszy przez kury nioski.
Z powodzeniem wykorzystuje się ją właśnie w żywieniu drobiu, zwłaszcza gęsi i kur niosek, które powinny dostawać większą ilość włókna. Natomiast w żywieniu bydła śruta słonecznikowa może zastąpić nawet droższe białko poekstrakcyjnej śruty sojowej, ale pod warunkiem uzupełnienia pożywienia o aminokwasy. Z kolei w przypadku hodowli świń używamy jej w mieszankach pełnoporcjowych.
Wartościowym komponentem w żywieniu zwierząt jest również śruta rzepakowa. Powstaje ona także w wyniku ekstrakcji tłuszczu z nasion rzepaku za pomocą rozpuszczalników organicznych. Ceni się ją także ze względu na zawartość białka. Obecnie śruta rzepakowa znajduje szersze zastosowanie dzięki nowej odmianie rzepaku dwuzerowego, który odznacza się obniżoną ilością substancji antyżywieniowych (kwasu erukowego oraz glukozynolanów).
Dzięki temu stała się pełnowartościową paszą białkową o korzystnym składzie aminokwasów. W porównaniu ze śrutą sojową zawiera nawet więcej takich aminokwasów jak metionina i cystyna. Dostarcza także potrzebnych pierwiastków tj. magnezu, wapnia i fosforu. Śruta rzepakowa zawiera poza tym stosunkowo dużo surowego włókna, potrzebnego do prawidłowego funkcjonowania przewodu pokarmowego zwierząt.
Pasze rzepakowe możemy różnorodnie wykorzystywać. Znajdują się często w składzie mieszanek paszowych lub mieszanin pasz sporządzanych w gospodarstwach dla przeżuwaczy. Są też dodatkiem do otrębów zbożowych. Niekiedy podaje się je tradycyjnie do żłobu. Dopuszczalne udziały pasz rzepakowych kształtują się w zależności od poszczególnych grup fizjologicznych i gatunków zwierząt.
Warto skorzystać z dostępnych badań naukowców, aby właściwie skomponować pożywienie dla swojej hodowli i przestrzegać ustalonych norm. Nie zaleca się np. śruty rzepakowej w żywieniu prosiąt w okresie przebywania przy maciorze. Zwierzęta nie mają jeszcze wtedy dobrze rozwiniętego przewodu pokarmowego, który byłby dostosowany do wykorzystania składników pokarmowych zawartych w śrucie.
Dla zapewnienia prawidłowego wyżywienia zwierząt warto sięgnąć też po gotowe receptury paszowe przygotowane przez specjalistów. Znajdziemy tam optymalny skład poszczególnej śruty w zależności od wieku i kierunku chowu zwierząt. Na pewno pomoże nam to osiągnąć sukces hodowlany i ekonomiczny prowadzonej działalności.
